Sofrada 3 çeşit salata vardı. Birisi pirinçli salata: Rengarenk, havuçlu, maydanozlu. Her renkten vardı içinde.
Diğeri mantar salatası. Haşlanmış mantar, mayonez, sarımsaklı yoğurt, pancar turşusu ile yapılmıştı.
3 salatamız mercimek kısırı. Ona bu komik ismi biz koyduk. Aslında yapılışı ve malzemeleriyle mercimek köftesi olup da sunumu itibarıyla kısıra benzeyen salata…
Veee… bunların yanında meşhur turşumuz. Hepimiz turşuyu çok sevdik ve aradan geçen şu birkaç gün içinde çoğumuzun evinde aynı turşu kurulmuştur sanırım. Ben de bugün hazırlıklarımı tamamladım ve turşuyu kuruyorum. Turşumuz biber turşusu ama “gül biberi” turşusu. Biberlerin görünüşü çok güzel, üstelik lezzetli de. Hepimiz pazarda satıldığı yeri öğrendik, bir tek alıp kurması kaldı.
Yaprak sarmasını da bir güzel sarmıştı ev sahibimiz.
Baştan da dedim ya hep tuzlulardan gidiyoruz. Sırada patatesli kek var:
Son olarak da ıspanaklı gül böreği.
Saymakla bitmeyen tuzlu çeşitlerinden sonra iki tane tatlıyı saymak gayet kolay. Ama içlerine eklenmiş ufak dokunuşlarla ikisi de çok lezzetli. İlki elmalı kek. Öyle bildiğiniz elmalı keklerden değil. Herkesin kakaolu sandığı kekte yerken değişik bir lezzet fark ediyorsunuz. Bu lezzet de onu çok güzel yapıyor. Sonradan öğrendik ki içine karadut reçeli katılmış. Harika bir tat vermiş bu lezzet.
Son tatlımız da revani. O da bildiğiniz revanilerden değil. Onun da içinde portakal kabuğu şekerlemesi ve ceviz var. O da tam kıvamında ve harika olmuştu. Kaloriyi önemsemeyenler için kaymakla servis ediliyordu.
O gün çayları içe içe bitirdik. 3. çaydanlıktan sonra pes edip kahvelerimizi de içtikten sonra bu tatlı sohbetli günü sonlandırdık. Ne demişler:
Ehli keyfin keyfini taze elden taze pişmiş taze kahve tazeler…
